- mirabilis
- mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):(α).
nimium mirimodis mirabilis,
Plaut. Trin. 4, 2, 86:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, 35:pugnandi cupiditas,
Nep. Milt. 5, 1:hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,
Hor. Ep. 1, 6, 23:laetis Phrygibus mirabile sumen,
Juv. 12, 73.— Comp.:quo ista majora ac mirabiliora fecisti,
Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:mirabilissima soboles,
Col. 6, 36, 3.In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—(β).With quam, quantum, quomodo:(γ).mirabile est, quam non multum differat,
Cic. de Or. 3, 51, 197:esset mirabile quomodo,
id. Div. 2, 19, 44:mirabile quantum gaudebat,
Sil. 6, 620.—With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—II.Esp. (eccl. Lat.).A.Glorious:B.mirabilis Deus in sanctis suis,
Vulg. Psa. 67, 36:mirabilis in altis Dominus,
id. ib. 92, 6.—Miraculous:A.mirabilia opera Altissimi solius,
Vulg. Eccli. 11, 4:facta,
id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):B.et faciet Dominus mirabile,
Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:cras faciet Dominus inter vos mirabilia,
Vulg. Jos. 3, 5:videntes mirabilia quae fecit,
id. Matt. 21, 15 et saep. —Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):mirabiliter vulgi mutata est voluntas,
Nep. Dion. 10, 2:cupere,
Cic. Fam. 13, 16, 4:laetari,
id. ib. 11, 14, 1:moratus est,
is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:tonabit Deus,
Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:mirabilius augere,
Cic. de Or. 1, 21, 94.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.